W Polsce zawód tłumacza przysięgłego regulowany jest na poziomie centralnym, co w praktyce oznacza, że w całym kraju obowiązują te same zasady nabywania uprawnień oraz wykonywania zawodu. Od 2005 roku status tłumacza przysięgłego uzyskać można jedynie po pomyślnym złożeniu egzaminu na tłumacza przysięgłego przed Państwową Komisją Egzaminacyjną Warszawie. Współczynnik zdawalności na egzaminie od wielu lat pozostaje na niezmiennie niskim poziomie. Wynika on w dużej mierze z wysokich wymagań stawianych kandydatom – doskonałej znajomości języka obcego i rodzimego, rozległej wiedzy ogólnej oraz konieczności opanowania terminologii z wielu dziedzin, m.in. z zakresu prawa cywilnego, karnego czy gospodarczego. Należy jednak podkreślić, że tłumacz przysięgły bierze na warsztat głównie teksty o wysokim stopniu fachowości, dlatego wymagania względem kandydatów muszą pozostać wygórowane. Posiadanie wyżej wymienionych umiejętności i wiedzy jest gwarancją, że do zawodu będą dopuszczane jedynie osoby odpowiednio wykwalifikowane.
Zgodnie z obowiązującym w Polsce prawem jedynie tłumacz przysięgły wpisany na listę prowadzoną przez ministra sprawiedliwości może sporządzić tłumaczenia uwierzytelnione. Uprawnienia do wykonywania zawodu nadaje Ministerstwo Sprawiedliwości. Po pomyślnie zdanym egzaminie państwowym tłumacz otrzymuje podczas zaprzysiężenia numer uprawnień oraz pieczęć wydaną przez Mennicę Polską. W otoku pieczęci widnieje imię i nazwisko tłumacza, a wewnątrz język, w obrębie którego tłumacz posiada uprawnienia do tłumaczenia oraz ich numer. Na co dzień ze wsparcia tłumacza przysięgłego korzystają organy wymiaru sprawiedliwości oraz instytucje państwowe – w tym sądy, urzędy stanu cywilnego, policja, notariusze, banki. Tłumacz przysięgły wykonuje tłumaczenia uwierzytelnione również na rzecz osób prywatnych.